عدم پای بندی 1+5 به تعهداتش طبق توافق ژنو

آیا این بازی برد برد است؟

به گزارش ایران هسته ای طبق توافق نامه ژنو ایران در زمان تعیین شده تمام تعهد های خود را مطابق گزارش آژانس به طور کامل انجام داده است. سخاوتمندی و حتی می توان گفت عجله دولت ایران برای عمل به مفاد توافق ژنو در حالی است که اطلاعات موجود نشان می دهد 1+5  به تعهدات خود حتی به نحو حداقلی نیز عمل نکرده است.

نکات زیر جزئیات این موضوع را روشن می کند:

1- درست است که امریکا اجازه داده بخشی از پول های بلوکه شده ایران (جمعا به ارزش حدود 1/5 میلیارد دلار از 4/2 میلیارد دلار وعده داده شده) از سوی کشورهای خریدار نفت ایران (ژاپن، کره جنوبی و هند) آزاد و به حساب بانک مرکزی در سوییس واریز شود، اما ایران تا کنون نتوانسته است حتی یک دلار از این پول ها را به ایران وارد کند. برخی ادعاهای منابع غربی حکایت از آن دارد که امریکا تصمیم دارد تا زمانی که ایران به تمام تعهدات خود مطابق توافق ژنو به طور کامل عمل نکرده، اجازه دسترسی واقعی به این پول ها را ندهد.

2- دولت امریکا و گروه 1+5 متعهد شده بود اجازه واردات محصولات کشاورزی و دارو را برای ایران تا مبلغ 1/5 میلیارد دلار فراهم کند. اطلاعات موجود نشان می دهد:

اولا- با وجود اینکه ایران 8 بانک و اروپا نیز 7 بانک را برای انجام مبادلات مالی مربوط به این موضوع معرفی کرده اند، اما هنوز هیچ مبادله واقعی انجام نشده است.

ثانیا- مطابق اطلاعات منتشر شده از سوی جرج پارکر در روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز در تاریخ 7 فروردین، دولت امریکا نه فقط فرآیند خریدهای قانونی ایران از اروپا را تسیل نکرده بلکه اخیرا فشارهای بی سابقه ای به بانک های اروپایی وارد می کند با این هدف که وارد هیچ معامله ای با ایران نشوند. این فشارها چنان شدید بوده که صدای جک استراو عضو پارلمان انگلستان را هم در آورده است. استراو گفته است: «شرکت آمریکایی کوکا کولا می تواند به طور قانونی تولیداتش را به ایران بفروشد و از خدمات بانکی برخوردار است. اما برای یک شرکت انگلیسی در وضع مشابه تقریبا بطور قطع دستیابی به خدمات بانکی سخت تر، و شاید غیرممکن، است». لازم به ذکر است بانک های انگلیس از جمله رویال بنک اسکاتلند، اچ اس بی سی، استندارد چارترد،‌ گروه بانکی لویدز و بارکلیز همگی به علت قصورهای مرتبط با پول شویی در آمریکا یا نقض تحریم ها در ماههای اخیر مجبور به پرداخت جریمه شده اند.

3- در بخش دیگری از توافق ژنو امریکا و اروپا تعهد کرده بودند با تعلیق تحریم ها اجازه تجارت در حوزه طلا، پتروشیمی و خودرو را به ایران بدهند. اطلاعات فعلی حکایت از آن دارد که در این حوزه هم 1+5 به معنای واقعی کلمه به تعهد خود عمل نکرده است.

اولا- تحریم طلا، پتروشیمی و خودرو روی کاغذ تعلیق شده ولی مثلا در حوزه خودرو هیچ قرارداد واقعی منعقد نشده و هر چه بوده صرفا مذاکراتی میان شرکت های اروپایی و ایرانی درباره آینده بوده است. جان کری وزیر خارجه امریکا آشکارا گفته است همه شرکت های جهان توجیه شده اند که حق تجارت با ایران را ندارند والا تحریم خواهند شد. کری همچنین در جلسه ای در سنای امریکا می گوید هدف سفر مقام های تجاری اروپا و روسای شرکت های اروپایی به ایران «تولید انتظار» است نه عقد قرارداد.

ثانیا- گزارش های منابع غربی بویژه خبرگزاری رویترز نشان می دهد دولت های امریکایی و اروپایی اعمال تحریم ها در حوزه بیمه و کشتی رانی را سخت گیرانه تر از گذشته اجرا می کنند و همین صادرات و واردات به ایران از جمله صادرات محصولات پتروشیمی را بسیار دشوار کرده است.

این وضعیت چند سوال مهم را از تیم مذاکره کننده ایجاد می کند:

1- چرا با وجود اینکه 1+5 تقریبا به هیچ کدام از تعهدات خود عمل نکرده، ایران همه تعهدات خود طبق توافق ژنو را جزء به جزء عملی کرده است؟

2- در حالی که کارنامه امریکا در عمل به توافق ژنو بسیار ناامید کننده است چگونه دولت ایران انتظار دارد که امریکایی ها بتوانند به تهداتی بسیار بزرگ تر در قالب یک توافق جامع عمل کنند؟

3- تفسیر راهبردی تیم مذاکره کننده از رفتار دولت امریکا چیست؟ آیا همچنان جایی برای تداوم خوش بینی وجود دارد یا اینکه روشن است دولت امریکا امتیازهایی نقد و حداکثری از ایران دریافت کرده اما برای عمل به تعهدات نسیه و حداقلی خود هم انگیزه ای ندارد؟ آیا این رفتار دولت امریکا محصول آن نیست که امریکا تصور می کند ایران راهی جز باقی ماندن در فرآیند فعلی مذاکرات ندارد و هر چه بکند، مقام های ایرانی یا آن را می پوشانند یا اگر نشد توجیه می کنند؟



نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط Abolfazl sedghi در دوشنبه 93 فروردین 18 ساعت ساعت 9:6 عصر